Yes, er is plaats in mijn herberg!
Gepubliceerd: 7 december 2015
Jenny Dent’s spiritual blog
Nu we in de Adventstijd zitten en Kerstmis dichterbij komt, heb ik het bijbelse verhaal van Maria en Jozefs reis naar Bethlehem overdacht. Vooral tijdens het slechte weer leidde het mijn gedachten naar moeilijke reizen en thuisloos zijn (of zonder comfortabele, veilige rustplaats). Ik schrijf dit nu we in het Verenigd Koninkrijk veel veranderlijk weer doormaken met recent bitter koude wind en stormen. Gelijktijdig staat er een grafische weergave in het tijdschrift van Amnesty International over wat het eigenlijk betekent om een vluchteling te zijn en te worstelen op je tocht door Europa op weg naar een veilige plaats om te rusten. (Een warme stal zou al geweldig zijn voor deze arme mensen!)
Terwijl ik gisteravond in mijn eigen knusse, veilige bed lag, stroomde mijn hart over van dankbaarheid dat ik geen thuisloze vluchteling ben in een eindeloze koude en natte reis: geen toiletten, intimidatie door de locale beambten en al je persoonlijke bezittingen al lang geleden achtergelaten. Ik stuurde zo veel liefde en licht als ik kon en bad voor hartelijke ontvangsten en geen ‘Sorry er is geen plaats in ons land’ (geen plaats in mijn herberg).
Daarna dacht ik aan de hele tragedie van oorlog en geweldadige conflicten en hoe het nooit iets oplost, maar het juist erger maakt. Als regeringen reageren met meer geweld, kan dat niet tot vrede leiden en tot een einde van conflicten omdat het een totaal andere energie verspreid. White Eagle zegt ons daarom steeds weer: ‘Welk probleem zich ook aandient, liefde is altijd het antwoord’.
Onlangs schreef mij een lid en Sterbroeder van de Lodge over zijn ervaringen in het Islamitische land Marokko. Hij schreef: ‘Toen we rondwandelden in Marrakech en in een hotel verbleven op minder dan honderd meter van de twee-na-grootste moskee in de Islamitische wereld, hadden we echt goed zicht op het alledaagse leven in een moslimland. We stonden vroeg op om de oproep tot gebed te horen: een heerlijke opwekkende klank. Later, terwijl we over de markten wandelden werd tot het middaggebed opgeroepen en zonder er bij na te denken richtte mijn innerlijke blik zich op de Ster. Ik werd onmiddellijk een zilveren licht gewaar dat van hen die baden, van hun toewijding, van hun inzet helemaal over de markt naar de moskee stroomde. Die avond laat besloot ik af te stemmen op de Ster. In het begin lukte het niet goed en vond ik het moeilijker dan ooit tevoren. Maar toen begon ik bij mijn kleine lichtje en ik verspreidde het met liefde. Het leek alsof ik droog brandhout in een bos aanstak: wat een licht en kracht kwam er van de Ster. De kracht van de liefde die terug kwam was overweldigend, bracht me aan het huilen. Ik dacht dat dit misschien van belang is, gezien de recente verdrietige gebeurtenissen in Parijs.’
Ik vond dit inderdaad belangrijk en bemoedigend. Laten we ons lucifertje, ons licht bij het dorre brandhout houden en een groot hartverwarmend vuur van onvoorwaardelijke liefde en compassie laten ontstaan. En ook: laten we naar het Kerstfeest toegaan met ons hart vol dankbaarheid en al het goede nieuws vieren.
Mijn collega Simon Bentley hield vorige week in de tempel op New Lands een inspirerende toespraak. Hij herinnerde ons aan al het goede nieuws dat er rondom ons is en vroeg om niet te blijven hangen in het slechte nieuws. Wij allen kunnen, meer dan we ons realiseren, de wereld helpen door voortdurend positief te denken en door enorm dankbaar te zijn. Dus laten we God prijzen en danken voor degenen die zeggen: ‘Ja ik kan je helpen, ik heb plaats in mijn herberg’ (en in mijn gedachten en in de liefde van mijn hart om voor je te bidden).
Jenny Dent,
Spiritual mother of the White Eagle Lodge