Gepubliceerd: 20 december 2020
Bij de winterzonnewende op maandag 21 december gaat de Zon het kardinale aardeteken Steenbok binnen en staat dan pal boven de Steenbokskeerkring [Zuid Afrika]. De Zon blijft daar drie dagen lang stil staan, voordat zij zich omwendt naar het noorden richting de evenaar. Daarom vieren we pas op 24 december Kerstavond, waarna de dagen weer iets gaan lengen. Joan Hodgson schrijft hierover: ‘Als we ons gedurende de winterzonnewende terugtrekken uit de drukte van de uiterlijke wereld, zullen we ons bewust worden van een diepe stilte, alsof de natuur op iets aan het wachten is. Als dan de zon in de kersttijd bij de zonnewende omkeert, ervaren we het onsterfelijke vlammetje van nieuw leven in onszelf. Dit vlammetje van eeuwig leven, de onsterfelijke vlam van de Geest, is het Christuskind.’
De winterzonnewende is om nog een reden een bijzondere dag, want er is ook een exacte samenstand van de planeten Jupiter en Saturnus in het vaste luchtteken Waterman. Omdat Jupiter [ontwikkeling] en Saturnus [structuur] de maatschappelijke planeten zijn, heeft dit een vergaand effect op onze samenlevingen. We zijn op weg naar een samenleving die meer gericht raakt op het gemeenschappelijke, het denken om elkaar en die meer de vorm krijgt van het samenleven in groepen en leefgemeenschappen. Maar net als in maart is er toch weer een lockdown afgekondigd rond de dag dat Saturnus de Waterman binnenging, waardoor onze samenleving [Waterman] in een beperkende structuur [Saturnus] werd gezet.
In de vroege nacht van 30 december is het dan de Volle Maan van de Steenbok, als de Zon in dat teken staat en de Maan daar precies tegenover in het teken Kreeft. Kerstmis is bij uitstek het feest van de familie [Kreeft] en veel mensen vinden het gezellig om oude banden weer aan te halen. Elk gezin heeft zijn eigen vaste rituelen rond het versieren van de kerstboom en het geven van kerstgeschenken, waar de kinderen elk jaar naar uitzien. In vroegere tijden kwam alles in de gemeenschap tot rust, waardoor de mensen de tijd hadden om zich voor te bereiden op het nieuwe jaar. Ze gaven elkaar geschenken die ze in het nieuwe jaar in huis of op de akkers konden gebruiken. Er waren toen heel zinvolle levensritmes, die we in deze moderne tijd met zijn 24-uurs economie kwijt geraakt zijn.
Wim Weehuizen, december 2020