Gepubliceerd: 5 februari 2020
Zondag 9 februari is het kort na zonsopgang Volle Maan, als de Zon in de Waterman staat en de Maan daar precies tegenover in de Leeuw. Een week daarvoor op 2 februari, 40 dagen na de winterzonnewende, hebben we het laatste lichtfeest van de wintertijd gevierd: Maria Lichtmis. Voor de mis werden er vroeger in de katholieke kerken kaarsen gewijd en volgde er een ommegang, waarbij iedereen een brandende kaars in de hand hield, wat voortgezet werd tijdens de mis zelf. In de Keltische traditie heet dit feest Imbolc en is het gewijd aan de moedergodin Brigit, beschermster van zwangere vrouwen en van bevallingen. We zijn door de donkerste tijd heen gekomen en het daglicht wordt elke dag sterker. De aarde raakt bedekt met maagdelijke sneeuwklokjes.
Joan Hodgson schrijft: ‘Deze Volle Maan kan op prachtige wijze het hartbewustzijn stimuleren, het hogere denken. Als je je kunt afstemmen op de spirituele uitstraling ervan, zul je je bewust worden van de ware betekenis van de broederschap van al het leven in Gods diverse werelden. De symboliek van de Leeuw en de Waterman is van een bijzondere schoonheid, want ze benadrukt de eeuwige waarheid dat de mens als evenbeeld van God geschapen is. Het stralende zonneteken Leeuw geeft uitdrukking aan het idee dat het licht, de pure essentie van het eeuwige leven, zich in het hart van het fysieke lichaam bevindt. Het lichaam dat als het dierlijke aspect van de mens door het denken eerst vermenselijkt en dan onsterfelijk gemaakt wordt door de Zon, de Christus.’
Wim Weehuizen, januari 2020