Volle Maan in Maagd

Gepubliceerd: 11 september 2019

Vanuit de christelijke traditie vieren we op 8 september de geboorte van de Maagd Maria. Ze was de dochter van Anna en Joachim. Aanvankelijk waren ze kinderloos gebleven, maar door hun gebeden wordt Anna toch zwanger en geeft het leven aan een meisje: Maria. In alle religieuze tradities komen verhalen voor van grote heiligen, die door bemiddeling van God uit eerder onvruchtbare ouders geboren worden. Het is een universeel thema dat bij heiligenlevens hoort en dat laat zien dat een heel zuivere ziel in een fysiek lichaam geboren wordt, zodat er in spiritueel opzicht van een maagdelijke geboorte gesproken kan worden. Op schilderijen en in beeldhouwwerken werd de heilige Anna afgebeeld samen met haar kind Maria en haar kleinkind Jezus. Men noemt deze voorstelling: Anna te Drieën.

Tegen zonsopgang op 14 september is het de Volle Maan van de Maagd. Joan Hodgson schrijft in haar boek Planetary Harmonies: “De Volle Maan op de as Maagd/Vissen aan het einde van de zomer geeft het einde van het seizoen aan. De oogst is binnengehaald en niets kan het vermeerderen of verminderen. De voedselvoorraad moet ons door de winter helpen. Aan het einde van de winter bij de Volle Maan van Vissen was de grond klaargemaakt voor het zaaien. Door deze koppeling aan de zaai- en oogsttijd laten de Maagd en de Vissen op symbolische wijze het karma zien dat we met ons meedragen elke keer als we terugkeren naar het aardse leven – elke keer als het zaad van ons zielenleven weer in de fysieke materie geplant wordt. De kwaliteiten die bij het zaad horen, zijn het resultaat van de groei en de ervaringen van vorige seizoenen.”

Bij deze Volle Maan staan de planeten Mars, Venus en Mercurius ook nog altijd in de Maagd.

Venus en Mercurius staan heel dichtbij elkaar en zijn dan enige tijd na zonsondergang laag aan de horizon als avondsterren waar te nemen, maar alleen als je buiten in de natuur bent. Ze staan niet al te ver van de vaste ster Spica, de korenaar. Het sterrenbeeld Maagd wordt vaak afgebeeld zoals de godin Demeter met een bundel korenaren in haar hand. Zij werd vereerd als de oermoeder en als de godin van de gewassen. Haar dochter Persephone werd door Pluto, de god van de onderwereld, ontvoerd. Demeter was daar zo bedroefd over dat ze de gewassen niet langer liet groeien. Omdat alle leven op aarde ten onder dreigde te gaan, bemiddelden toen de andere goden. Ze wisten Pluto te bewegen Persephone een half jaar bij haar moeder te laten zijn en het andere halve jaar bij hem in de onderwereld. Dit is een heel sprekende mythe om de wisseling van de seizoenen uit te beelden.

Wim Weehuizen, augustus 2019